نارسایی آئورت، نشت دریچه آئورت در هنگام استراحت بطن چپ است. نشت (یا نارسایی) دریچه آئورت اجازه می‌دهد تا خون در دو جهت جریان یابد. خون غنی از اکسیژن یا از طریق آئورت به بدن جریان می‌یابد (آن‌گونه که قرار است)، یا مقداری از خون آئورت به عقب برمی‌گردد و زمانی که بطن چپ استراحت می‌کند، وارد آن می‌شود.
در نارسایی آئورت چه اتفاقی می‌افتد؟
قلب برای جبران نشت خون در داخل بطن چپ، مجبور به فعالیت بیشتری می‌شود. دیواره‌های بطن چپ گاهی اوقات ضخیم می‌گردد (هایپرتروفی) و در نتیجه پمپاژ ضعیفی انجام می‌دهد. در نهایت، قلب قادر به پمپاژ خون به اندازه کافی برای پاسخگویی به نیاز بدن نبوده و این منجر به نارسایی قلبی خواهد شد.
علت‌ها و عوامل نارسایی آئورت
نارسایی دریچه آئورت ممکن است به طور ناگهانی (حاد) و یا به تدریج (مزمن) ایجاد شود.
شایع‌ترین علل نارسایی حاد آئورت عبارتند از:
- عفونت باکتریایی دریچه آئورت
- پارگی در پوشش داخلی آئورت
شایع‌ترین علل نارسایی مزمن آئورت عبارتند از:
- تضعیف خود به خودی دریچه آئورت بالارو (به خصوص به دلیل یک نقص مادرزادی که دریچه آئورت به جای سه لتی (3 کاسپ)، دو لتی است).
- تب روماتیسمی: تب روماتیسمی و سیفلیس شایع‌ترین علل نارسایی آئورت بوده است، اما در حال حاضر هر دو اختلال به دلیل استفاده گسترده از آنتی‌بیوتیک‌ها به‌ندرت وجود دارد. در مناطقی که آنتی‌بیوتیک‌ها به طور گسترده‌ای استفاده نمی‌شود، نارسایی آئورت ناشی از تب روماتیسمی یا سیفلیس هنوز هم شایع است.
حدود 1٪ از نوزادان دارای دریچه آئورت دو لتی هستند، اما این امر معمولاً تا زمان بلوغ، نمی‌تواند مشکلی ایجاد کند.
علائم و نشانه‌های نارسایی آئورت
نارسایی آئورت خفیف هیچ نشانه‌ای غیر از سوفل قلبی مشخص ندارد، هر بار که بطن چپ استراحت می‌کند این حالت را می‌توان با گوشی پزشکی شنید. افراد مبتلا به نارسایی شدید آئورت ممکن است تنها زمانی که نارسایی قلبی ایجاد شده باشد، علائمی را بروز دهند.
نارسایی قلبی باعث تنگی نفس در طی فعالیت می‌گردد. دراز کشیدن به پشت، به خصوص در شب باعث دشواری در تنفس می‌شود. نشستن اجازه می‌دهد تا مایع برگشته به قلب از قسمت بالای ریه‌ها تخلیه شده و تنفس طبیعی بازگردد. حدود 5٪ از افراد مبتلا به نارسایی آئورت، به علت عدم خون‌رسانی کافی به عضله قلب (آنژین)، به خصوص در شب، درد قفسه سینه دارند.
نبض بیمار که گاهی نبض سقوط کننده نامیده می‌شود، لحظه‌ای قوی است و سپس به سرعت از بین می‌رود. زیرا نشت خون به عقب از طریق دریچه آئورت، باعث کاهش شدت فشار خون می‌گردد.
عوارض نارسایی آئورت
هر گونه مشکل دریچه قلب، شما را در معرض خطر عفونت غشاء محافظ قلب (اندوکاردیت) قرار می‌دهد. اگر دریچه آئورت، دچار اختلال و نشت کننده باشد، نسبت به یک دریچه سالم، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت خواهد بود.
هنگامی که نارسایی دریچه آئورت خفیف باشد، هرگز یک تهدید جدی برای سلامت شما نخواهد بود. اما زمانی که شدید باشد، نارسایی دریچه آئورت ممکن است به نارسایی قلبی منجر شود. نارسایی قلبی یک بیماری جدی است که قلب شما قادر به پمپ کردن خون به اندازه کافی برای رفع نیازهای بدن نیست.
روش‌های تشخیص نارسایی دریچه آئورت
تعیین احتمالی نارسایی بر اساس سوابق و نتایج معاینه فیزیکی است و تشخیص قطعی آن با اکوکاردیوگرافی انجام می‌شود. اکوکاردیوگرافی داپلر یک تست انتخابی برای شناسایی و تعیین مقدار جریان خون برگشتی و درجه شدت کلی نارسایی آئورت است. اکوکاردیوگرافی دوبعدی می‌تواند اندازه ریشه آئورت و آناتومی و عملکرد بطن چپ را نشان دهد.
اکوکاردیوگرافی همچنین می‌تواند شدت فشار خون ریوی ثانویه در نارسایی بطن چپ را ارزیابی کند، پوشش و یا افیوژن پریکارد (به عنوان مثال، در دیسکسیون/ پارگی آئورت) را شناسایی کرده و اطلاعاتی در مورد پیش‌آگهی این عارضه ارائه کند. کوآرکتاسیون / تنگی دیواره آئورت، برای آئورت دارای دریچه دو لتی وجود دارد و با قرار دادن مبدل اولتراسوند در شکاف بالای جناغ، شناسایی می‌گردد. اکوکاردیوگرافی از طریق مری، جزئیات بیشتری در مورد اتساع آئورت و آناتومی دریچه را نشان می‌هد، که این به ویژه زمانی مفید است که گزینه جراحی ترمیمی در نظر گرفته می‌شود. اگر آئورت بزرگ شده باشد، سی تی اسکن یا ام.آر.آی برای ارزیابی کلی آئورت توصیه می‌شود. ام.آر.آی همچنین می‌تواند هنگامی که کیفیت تصاویر اکوکاردیوگرافی کمتر از حد مطلوب باشد، به ارزیابی عملکرد بطن چپ و درجه نارسایی آئورت کمک کند.
تصویربرداری رادیونوکلئید ممکن است برای تعیین LVEF (قدرت انقباض بطن چپ) استفاده شود، در صورتی که نتایج اکوکاردیوگرافی در مرز غیر طبیعی باشند و یا اگر اکوکاردیوگرافی از لحاظ تکنیکی دشوار باشد.
نوار قلب و رادیوگرافی قفسه سینه باید انجام شود. نوار قلب می‌تواند اختلالات رپلاریزاسیون را با معیارهای ولتاژ موج QRS (یا بدون آن) از هیپرتروفی بطن چپ، دهلیز چپ، وارونگی موج T با کاهش موج ST در لیدهای جلوی قلبی نشان دهد. رادیوگرافی قفسه سینه می‌تواند کاردیومگالی (بزرگ شدن قلب) و برآمدگی ریشه آئورت را در بیماران مبتلا به نارسایی آئورت مزمن پیشرونده نشان دهد. اگر نارسایی آئورت شدید باشد، نشانه‌هایی از اِدم ریوی و نارسایی احتقانی نیز ممکن است وجود داشته باشد. تست ورزش می‌تواند به ارزیابی ظرفیت عملکردی و علائم در بیماران مبتلا به نارسایی آئورت و علائم مشکوک آن کمک کند.
آنژیوگرافی عروق کرونر باید قبل از عمل جراحی انجام شود، حتی اگر آنژین وجود نداشته باشد. زیرا حدود 20٪ از بیماران مبتلا به نارسایی آئورت شدید، دارای بیماری عروق کرونر شدید نیز هستند و احتمالاً به عمل جراحی بای‌پس عروق کرونری همزمان نیاز دارند.
بستگان درجه اول بیماران مبتلا به دریچه آئورت دو لتی باید با استفاده از اکوکاردیوگرافی، تحت بررسی قرار گیرند، زیرا 20 تا 30 درصد از آنها به همین وضعیت مبتلا هستند.
درمان نارسایی دریچه آئورت
- تعویض دریچه آئورت و یا ترمیم آن
- گاهی اوقات مصرف داروهای وازودیلاتور، دیورتیک و نیترات‌ها
هنگامی که اتساع ریشه آئورت بخشی از مکانیسم نارسایی آئورت است، مسدود‌کننده گیرنده‌های آنژیوتانسین ممکن است پیشرفت آنها را کندتر کرده، آنها را قادر به پذیرش داروهای مخصوص بیماران مبتلا به فشار خون بالا سازد.
مداخله زمانی که نارسایی آئورت شدید است و باعث بروز علائم و یا اختلال عملکرد بطن چپ می‌شود (EF <50٪، ابعاد پایان سیستولی بطن چپ> 50 تا 55 میلی‌متر، و یا ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ > 65 تا 75 میلی متر)، در نظر گرفته می‌شود. گاهی اوقات، اگر آئورت بالارو گشاد باشد > 55 میلی‌متر مداخله زودتر انجام می‌شود.(بیشتر از 50 میلی‌متر در بیماران مبتلا به سندرم مارفان و دریچه آئورت دو لتی ). هنگامی که عمل جراحی قلب برای سایر علائم انجام می‌شود، اگر نارسایی آئورت متوسط یا شدید باشد، مداخله همزمان دریچه آئورت انجام خواهد شد.
مداخله شامل جراحی تعویض دریچه آئورت و یا ترمیم آن (در موارد کمتر) است. گزینه‌های مداخله از راه پوست در حال توسعه می‌باشد.
بیمارانی که کاندیدای مناسبی برای جراحی نیستند، از درمان نارسایی احتقانی می‌توانند بهره‌مند شوند. وارد کردن یک پمپ بالون داخل آئورت منع مصرف دارد، زیرا باد کردن بالون دیاستولیک موجب بدتر شدن نارسایی آئورت می‌شود. بتابلوکرها نیز باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد، زیرا آنها تاکی‌کاردی جبرانی را مسدود کرده و با طولانی کردن دیاستول، موجب بدتر شدن نارسایی آئورت می‌گردد.
بیماران مبتلا به نارسایی آئورت شدید که معیارهای مداخله را ندارند، باید با معاینه فیزیکی و اکوکاردیوگرافی هر 6 تا 12 ماه، دوباره ارزیابی شوند.
آنتی‌بیوتیک پروفیلاکسی برای مقابله با اندوکاردیت، دیگر برای نارسایی آئورت تجویز نمی‌شود، به جز برای بیمارانی که تعویض دریچه داشته‌اند.
